منجمان دانشگاه ییل با استفاده از نوعی تلسکوپ جدید که با بهم پیوستن لنزهای تله فوتو ساخته شده، هفت کهکشان کوتوله را کشف کرده‌اند.

به گزارش کلبه نجوم2 به نقل ازایسنا، محققان این کوتوله‌ها را هنگام بررسی نوعی کهکشان مارپیچ مجاور شناسایی کردند.

این کهکشان‌ها می‌توانند دیدگاه‌های جدیدی را در خصوص ماده تاریک و تکامل کهکشانی در اختیار بگذارند و به کشف گروه جدیدی از اجسام کیهانی در فضا بیانجامند. کهشکان‌های روح‌مانند جدید شب‌هنگام و زمانی رصد شدند که منجمان نخستین مشاهداتشان را با تلسکوپ دست‌ساز خود انجام می‌دادند.

تلسکوپ جدید Dragonfly نام گرفته زیرا لنزهایش به چشم ترکیبی یک حشره شباهت دارند.

هم‌اکنون دمحققان دانشگاه ییل به دنبال پاسخ به این پرسش هستند که آیا این هفت کوتوله کهکشان حول کهکشان مارپیچ M101 مدارگردی می‌کنند یا خیر.

«آلیسون مریت»، نویسنده ارشد این مقاله، و همکارانش دستاوردهای جدیدشان را در The Astrophysical Journal Letters منتشر کردند.

برای نخستین‌بار امکان مشارکت مردم برای انتخاب نام 30 سیاره بیگانه فراهم شد.

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا، تنها مرجع رسمی نامگذاری سیارات بیگانه، اتحادیه بین‌المللی نجوم (IAU)‌ است که بر اساس اصول خاصی نام یک سیاره را انتخاب می‌کند.

بطور مثال نام سیاره بیگانه kepler-186f از دو بخش تشکیل شده است که بخش اول kepler-186 نشانگر ستاره میزبان و حروف بعدی که شامل a,b,c,d,e یا f هستند، میزان نزدیک بودن سیاره به ستاره را نشان می‌دهد.

برای نخستین‌بار، اتحادیه بین‌المللی نجوم شرایط حضور مردم برای انتخاب نام سیارات بیگانه را فراهم کرده است؛ فهرستی از 305 سیاره که پیش از 31 دسامبر 2008 شناسایی شده‌اند، در نوبت انتخاب نام قرار دارند.

از ماه سپتامبر (شهریور ماه) سازمان‌های غیردولتی و انجمن‌های نجوم می‌توانند در وب سایت این انجمن ثبت‌نام کرده و متقاضی شرکت در رقابت NameExoWorlds شوند؛ در ماه اکتبر از مجموع 305 سیاره بیگانه، 20 تا 30 سیاره انتخاب می‌شوند.

سازمان‌های غیردولتی و انجمن‌های نجوم، نام‌های پیشنهادی خود را ارائه می‌کنند که دارای ویژگی‌هایی از جمله حداکثر 16 کاراکتر، قابل تلفظ آسان بودن، متعلق نبودن به یک فرد زنده هستند.

در مارس 2015 (فروردین 94) شرایط حضور مردم برای رأی دادن به نام‌های پیشنهادی برگزیده فراهم می‌شود.

ستاره‌شناسان بلژیکی با استفاده از فناوری فراصوت مشابه نمونه حوزه پزشکی روشی را ابداع کرده‌اند که سن ستارگان را با محاسبه ارتعاشات صوتی آنها تعیین می‌کند.

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا، یافته‌های دانشمندان موسسه ستاره‌شناسی دانشگاه لوون نشان می‌دهد، ستارگان نوزاد را می‌توان با اندازه‌گیری امواج صوتی منتشر شده از سوی آنها، از ستارگان بالغ بازشناخت.

ارتعاشات صوتی یا امواج صوتی توسط فشار تابشی درون ستارگان تولید می‌شوند.

محققان به بررسی ارتعاشات 36 ستاره با سن کمتر از 10 میلیون سال با جرم یک تا چهار برابر خورشید پرداختند. نتایج بررسی‌های آنها نشان داد ستارگان جوانتر با سرعت کمتری ارتعاش تولید کرده در حالیکه ستارگان نزدیک به بالغ از سرعت بیشتری در ارتعاشات خود برخوردارند.

جرم ستاره تاثیر زیادی بر رشد آن دارد؛ ستارگان با جرم کمتر، آرامتر تکامل یافته اما ستارگان سنگین، سریعتر رشد می کنند و زودتر پیر می‌شوند.

درحالیکه فیزیکدانان نظری تا پیش از این بر این فرض بودند که ستارگان جوان از ارتعاش متفاوتی نسبت به ستارگان پیر برخوردارند، پژوهش دانشمندان بلژیکی برای اولین بار این پیش‌بینی‌ها را با استفاده از داده‌های محکمی از فضای بیرونی تائید کرده است.

محققان برای این پژوهش، سحابی خوشه درخت کریسمس را مورد بررسی قرار دادند. داده‌های آنها از رصدهای ماهواره MOST کانادا و ماهواره CoRoT اروپا در کنار تاسیسات زمینی مانند رصدخانه جنوب اروپا در شیلی بدست آمده بود.

این یافته‌ها در مجله ساینس منتشر شده است.

یک ستاره‌شناس آماتور پاکستانی با نگه داشتن یک دوربین عکاسی در مقابل تلسکوپ موفق به شکار تصویر زیبایی از ستاره شعرای یمانی شده است.

به گزارش كلبه نجوم2 به نقل از ايسنا این تصویر جالب به نمایش تاثیرات جو زمین در زمان شکسته شدن نور این ستاره پرداخته که باعث تغییر رنگ آن شده است.

شعرای یمانی درخشان‌ترین ستاره در آسمان زمین به شمار می‌رود. این ستاره در صورت‌فلکی کلب اکبر یا سگ بزرگ قرار گرفته و رنگ سفید خالص دارد.

روشان بخاری از پاکستان می‌گوید این تصویر را برای ثبت چگونگی تغییر رنگهای ستارگان گرفته است.

وی از یک تلسکوپ 70 میلیمتری برای ثبت این تصویر استفاده کرده بود و تصویر ستاره در حالیکه دوربین در یک دست این ستاره‌شناس و چشمی تلسکوپ را در دست دیگرش قرار داشت، برای دو ثانیه بطور متوالی ثبت شد.

شعرای یمانی 26 برابر درخشانتر از خورشید است. فاصله این ستاره تا زمین 5.8 سال نوری است که در یک منظومه دوتایی قرار گرفته است. همتای این ستاره موسوم به شباهنگ B یک کوتوله سفید است.

                                                 ستاره شعرای یمانی    

درست مانند زمین، خورشید آب و هوای بد به خود می‌بیند که همراه با بادهای قوی و بارش باران است.اما بر خلاف باران‌های زمینی، باران خورشید از گاز باردار پلاسما تشکیل شده

                        

به گزارش كلبه نجوم 2  به نقل از ايسنا محققان چگونگی شکل‌گرفتن باران‌های خورشیدی را در این ستاره توضیح دادند.

درست مانند زمین، خورشید آب و هوای بد به خود می‌بیند که همراه با بادهای قوی و بارش باران است. اما بر خلاف باران‌های زمینی، باران خورشید از گاز باردار پلاسما تشکیل شده و با سرعت 200 هزار کیلومتر در ساعت و از جو بیرونی این ستاره (تاج خورشیدی) روی سطح آن می‌بارد.

گفته می‌شود هزاران قطره‌ای که بارش باران را تشکیل می‌دهند، هر یک به بزرگی ایرلند هستند.

تیمی از فیزیکدانان خورشیدی به رهبری دکتر «امون اسکولیون» از کالج ترینیتی دوبلین تصاویری را در کنار هم قرار داده‌اند که باران را در جو خورشید به نمایش می‌گذارند. وجود این باران 40 سال پیش کشف شد و هم‌اکنون فیزیکدانان با کمک ماهواره‌هایی مانند «رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا» (SDO) و رصدخانه‌های زمین‌محوری مانند «تلسکوپ خورشیدی یک متری سوئد» (SST)، قادر به مطالعه این باران با جزئیات دقیق شده‌اند.

دانشمندان تغییرات بزرگ و منظمی را در اقلیم خورشیدی مشاهده کرده‌اند اما علی‌رغم دهه‌ها تحقیق تاکنون قادر به درک فیزیک باران در این جرم کیهانی نبودند. گفته می‌شود روندی که طی آن باران داغ در خورشید شکل می‌گیرد، تا حد زیادی به فرآیند شکل‌گیری باران روی زمین شباهت دارد.

چنانچه شرایط در جو خورشید مساعد باشد، ابرهای پلاسمای متراکم و داغ، سرد و فشرده می‌شوند و سرانجام به عنوان قطرات باران روی سطح خورشید فرود می‌آیند. همچنین مانند اقلیم زمینی، ماده‌ای که این ابرهای داغ بارانی را تشکیل‌ می‌دهد، از طریق فرآیند تبخیر به تاج خورشید می‌رسد. اما در اینجا تبخیر توسط جرقه‌های خورشیدی رخ می‌دهد که قدرتمندترین انفجارات منظومه شمسی هستند و به گرم‌شدن جو بیرونی‌تر خورشید کمک می‌کنند.

با این حال، منشا گرم‌شدن خورشید کماکان به عنوان یکی از قدیمی‌ترین معما‌ها در علم فیزیک خورشیدی باقی می‌ماند.

مریخ‌نورد کنجکاوی ناسا روز 24 ژوئن (سوم تیر) حضور خود به مدت یک سال کامل مریخی را روی سیاره سرخ تکمیل کرد.

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از  ایسنا، سال مریخی دارای 687 روز زمینی است.

طی این سال، هدف اصلی ماموریت کاوشگر مزبور مبنی بر تعیین‌کردن این که آیا مریخ زمانی شرایط محیطی مطلوب برای حیات میکروبی را داشته است یا خیر، با موفقیت محقق شد. همچنین، یکی از نخستین یافته‌های مهم پس از فرود کنجکاوی روی مریخ در ماه اوت سال 2012، شناسایی نوعی بستر رود باستانی در محل فرودش بود.

افزون بر این، کنجکاوی در ناحیه‌ای موسوم به «خلیج یلونایف» به یکی از اهداف مهمش مبنی بر این که آیا دهانه برخورد گیل برای اشکال ساده حیات، زیست‌پذیر بوده یا خیر، دست یافت. پاسخ مریخ‌نورد به این پرسش پس از تحلیل‌ نمونه‌هایی از این مکان مثبت بود.

بر اساس اطلاعات مخابره‌شده، این دهانه برخورد زمانی بستر دریاچه‌ای با آب ملایم بوده است. علاوه بر این، وجود نوعی منبع انرژی شیمیایی که تعدادی از میکروب‌های زمینی از آن بهره می‌برند، در این ناحیه مخابره شد.

از دیگر یافته‌های مهم کنجکاوی طی نخستین سال مریخی‌اش، ارزیابی سطوح تشعشع طبیعی حین پرواز آن بر فراز مریخ و همچنین سطح این سیاره بود که سرنخ‌هایی جهت طراحی حفاظتی مورد نیاز برای ماموریت‌های انسانی به مریخ را در اختیار گذاشت.

کاوشگر کنجکاوی همچنین قادر به ارزیابی عمر یک صخره روی مریخ و تعیین این موضوع شد که این صخره چه مدت در معرض تابشهای خطرناک بوده است. این نکته دیدگاه‌هایی را برای سنجیدن سرعت زوال ترکیبات آلی در صخره‌ها و خاک‌های مریخ ارائه داد.