محققان ناسا قصد دارند با استفاده از یک رآکتور زیستی، ادرار فضانوردان را به یک منبع انرژی جدید تبدیل کنند.

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا ، با کاهش ذخیره آب در مأموریت‌های فضایی، امکان استفاده از ادرار فضانوردان و پردازش آن برای تولید آب آشامیدنی وجود دارد.

محققان دانشگاه پورتوریکو در همکاری مشترک با محققان مرکز تحقیقات فضایی ایمز (Ames) ناسا، رویکرد جدیدی را برای استفاده از ادرار فضانوردان ابداع کرده‌اند.

در این روش از فرآیندی موسوم به اسمز پیش‌رونده (forward osmosis) برای هیدرولیز اوره از ادرار استفاده شده و اوره با استفاده از یک رآکتور آنزیمی به آمونیاک تبدیل می‌شود.

سپس آمونیاک به صورت الکتروشیمیایی اکسید شده و برای تولیدالکترون‌ها و نیتروژن‌های مولکولی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

این سیستم قادر به حذف 80 درصد از کربن‌های آلی از ادرار و تبدیل 86 درصد اوره به آمونیاک است.

سیستم الکتروشیمیایی رآکتور زیستی جدید اوره می‌تواند بر روی زمین در تصفیه‌خانه‌های فاضلاب با مقادیر بالای اوره یا آمونیاک نیز مورد استفاده قرار گیرد.

نتایج این مطالعه در مجله ACS Sustainable Chemistry & Engineering منتشر شده است.

روسیه در اعتراض به تحریم‌های اعمال شده از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا در مناقشه با اوکراین، درخواست آمریکا برای استفاده از ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) پس از سال 2020 را قبول نخواهد کرد.

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا ، ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) بطور مشترک توسط روسیه و آمریکا مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما از سال 2011 و همزمان با بازنشسته شدن برنامه شاتل فضایی ناسا، تنها راه رسیدن فضانوردان آمریکایی به ایستگاه، استفاده از کپسول فضایی سایوز روسیه است.

آمریکا برای فرستادن هر فضانورد به ایستگاه فضایی، 60 میلیون دلار به روسیه پرداخت می‌کند و قصد دارد که این برنامه را تا سال 2024 ادامه دهد.

اما با افزایش تنش‌های سیاسی بین روسیه و آمریکا در خصوص جزیره کریمه اوکراین، روسیه از توقف دسترسی آمریکا به ایستگاه فضایی از سال 2020 به بعد خبر داد.

«دیمیتری روگوزین» معاون نخست‌وزیر روسیه اعلام کرد: بخش روسی ایستگاه فضایی بین‌المللی بصورت مستقل قابل استفاده است، اما آمریکا – بدون کمک روسیه – قادر به استفاده از بخش اختصاصی خود نیست.

این اقدام روسیه پس از تصمیم ناسا مبنی بر قطع تمامی روابط با محققان فضایی روسیه صورت گرفت؛ با این حال برخی منتقدان این حرکت را اقدامی از سوی ناسا برای دریافت بودجه بیشتر از دولت فدرال عنوان می‌کنند.

معاون نخست‌وزیر روسیه پیش از این عنوان کرده بود که آمریکا می‌تواند از این به بعد از ترامپولین (تشک جَستانه) برای فرستادن فضانوردان خود به ایستگاه فضایی بین‌المللی استفاده کند.

روسیه همچنین خرید موتورهای موشک روسیه توسط آمریکا را ممنوع کرد؛ این موتورهای موشک برای پرتاب ماهواره‌های نظامی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

ناسا فیلم ویدئویی جدیدی را منتشر کرده است که در آن حفره‌ای عظیم بر سطح خورشید قابل مشاهده است.

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا ، این حفره عظیم به شکل یک مربع با چرخش خورشید بوضوح قابل مشاهده است؛ ناسا این فیلم ویدئویی را در روزهای پنجم تا هفتم مه (15 تا 17 اردیبهشت) تهیه کرده است.

به گفته محققان ناسا، یک دلیل ساده برای این اثر وجود دارد که به نام حفره تاجی (coronal hole) شناخته می‌شود؛ حفره تاجی اغلب به شکل مربع دیده شده و محلی است که بادهای پرسرعت خورشیدی را به فضا می فرستد.

حفره تاجی در طیف نوری ماوراء بنفش شدید، تیره دیده می‌شود، چراکه ماده کمتری در این طول موج منتشر می‌شود.

در این فیلم ویدئویی همچنین الگوی نور سوسو زننده‌ای درون حفره تاجی قابل مشاهده است که در اثر رشته‌های پلاسما ایجاد شده‌اند.

حفره تاجی در جنوبی‌ترین بخش خورشید واقع شده است و به همین علت شانس رسیدن طوفان‌های خروشیدی به زمین بسیار کم است.

ناسا اوایل سال جاری میلادی بهترین تصویر را از یک فوران عظیم خورشیدی در کلاس X تهیه کرد؛ در این تصویر، فوران مواد تا ارتفاع 1046 کیلومتر بالاتر از سطح خورشید دیده می‌شود.

فوران خورشیدی 24 مارس 2014 با استفاده از 4 تلسکوپ فضایی شامل طیف‌نگار تصویربرداری منطقه رابط (IRIS)،‌ رصدخانه دینامیک خورشیدی (SDO) و تلسکوپ تصویربرداری طیف‌سنج انرژی خورشید (Rhessi) متعلق به ناسا و تلسکوپ Hindo آژانس اکتشافات هوافضای ژاپن و رصدخانه زمینی Dunn Solar در نیومکزیکو رصد شد.

سه خدمه ایستگاه بین‌المللی فضایی با موفقیت به زمین بازگشتند و به ماموریت مداری شش ماهه خود پایان دادند.

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا ، کپسول روسی سایوز که حامل ریک ماستارچیو، فضانورد ناسا، کویچی واکاتای ژاپنی و میخائیل تیورین، کیهان‌نورد روسی بود، امروز (چهارشنبه) ساعت 7:58 صبح به وقت محلی قزاقستان، در این کشور فرود‌ آمد.

موشک سایوز سه ساعت و نیم پیش از فرود، در حالی که هم ایستگاه و هم کپسول بر فراز مغولستان بودند، از ایستگاه فضایی جدا شد و به ماموریت Expedition 39 پایان داد.

سه مسافر آن در هفتم نوامبر سال 2013 وارد ایستگاه بین‌المللی شده بودند. واکاتا، ماستراچیو و تیورین در 188 روز حضورشان در فضا 3000 بار حول زمین چرخیدند و بیش از 127 میلیون کیلومتر را پیمودند.

سه فضانورد دیگر به نام‌های راید وایزمن از ناسا، ماکس سورائف کیهان‌نورد روس و الکساندر گرست از آژانس فضایی اروپا در تاریخ 28 ماه مه (هفتم خرداد) از مرکز فضایی بایکونور قزاقستان عازم ایستگاه بین‌المللی می‌شوند.

مشاهده ایستگاه فضایی بین‌المللی از زمین، کار ساده‌ای نیست؛ زیرا این سازه به اندازه یک زمین فوتبال، در ارتفاع 420 کیلومتری، مدارگردی می‌کند.

به گزارش كلبه نجوم 2  به نقل از ایسنا ، زمانی که فرد به آسمان خیره می‌شود، ایستگاه به اندازه یک ستاره دوردست کوچک به نظر می‌رسد؛ اما «اندی اسمیت» عکاس، تصاویر زیبایی را شکار کرده که عبور ایستگاه فضایی از مقابل ماه طی مدارگردی‌اش حول زمین را به نمایش می‌گذارد.

در مقایسه با ماه، این ایستگاه مانند سنگی به نظر می‌رسد که به آسمان پرتاب شده است.

عرض این سازه 109 متر، طول آن 72.8 متر و ارتفاع آن 20 متر است و در مقایسه، شعاع ماه 1737 کیلومتر است که 0.273 برابر زمین است؛ با در نظر گرفتن این اندازه‌ها، مشاهده ایستگاه صحنه‌ای باورنکردنی است.

دانشمندان یک ردیاب را در جو خورشید برای رهگیری جریان ماده متحرک در زیر سطح این ستاره کشف کرده‌اند.

به گزارش كلبه نجوم 2به نقل از ایسنا، تحقیقات جدید از داده‌های «رصدخانه دینامیک خورشیدی» (SDO) ناسا برای رهگیری نقاط شفاف جو خورشید و مشخصه‌های منحصر‌بفرد مغناطیسی روی سطح آن استفاده می‌کند و نتایج حاصله شیوه‌ای را برای کنکاش اعماق خورشید بسیار سریع‌تر از روش‌های کنونی، ارائه داده است.

این روش دریچه‌ای را به سوی نقشه‌برداری نزدیک به زمان واقعی از درون خورشید باز می‌کند؛ درون خورشید بر طیف وسیعی از رویدادها روی این ستاره از چرخه لکه‌های خورشیدی 22 ساله‌اش گرفته تا انفجارات مکرر نور اشعه ایکس موسوم به «جرقه‌های خورشیدی» اثرگذار است.

دانشمندان نشانگری از این فعالیت عمیق را یافته‌اند که دریچه‌ای برای واردشدن به درون آن بوده و در این شیوه، دیگر به ماه‌ها داده برای کنکاش این ناحیه نیازی نخواهند بود.

تحقیقات جدید بر خلاف مطالعات پیشین، به جای رهگیری امواج لرزه‌ای، درون خورشید را با استفاده از «تصویرگر مغناطیسی Helioseismic» کاوش می‌کند که این تصویرگر روی «رصدخانه دینامیک خورشیدی» ناسا نصب است؛ این سامانه از میادین مغناطیسی پویایی که در درون و اطراف خورشید وجود دارند، نقشه‌برداری می‌کند.

جزئیات این دستاورد علمی در مجله Astrophysical منتشر شد.