بنا بر ادعای یک فیزیک‌اختردان نظری از دانشگاه هاروارد، فقط برای مدت کوتاهی پس از انفجار بزرگ در بخش‌هایی از جهان، شرایط وجود حیات فراهم بوده است.

به گزارش كلبه نجوم 2  به نقل از ايسنا آبراهام لئوب معتقد است 15 میلیون سال پس از رویداد «انفجار بزرگ»‌(Big Bang)، تمامی جهان به اندازه کافی برای حمایت از وجود حیات گرم بوده است.

بر اساس ادعای این دانشمند، این امر به دلیل خنک شدن گازهای فوق‌داغ رخ داده و این گازها سرانجام به آنچه محققان «تابش زمینه کیهانی» (CMB) نامیده‌اند، ختم شده است.

آبراهام در ادامه می‌افزاید که این گازها امروزه به اندازه کافی (2.7 کلوین) سرد هستند، اما مدت کوتاهی پس از انفجار بزرگ، دما نزدیک به 300 کلوین بوده و این میزان به اندازه کافی برای حمایت از حیات، گرم بوده است.

به گفته لئون، شاید در آن زمان نیز سیاره‌های صخره‌ای در مکان‌هایی که ماده در آنها استثنائا متراکم بوده، وجود داشته‌اند.

همچنین ممکن است تمامی ملزومات برای ظهور حیات در بخش‌هایی از جهان برای تقریبا دو یا سه میلیون ‌سال مهیا بوده باشد و این مدت زمان برای خمیرمایه اولیه‌ای که می‌توانسته به رشد میکروب‌ها انجامیده باشد، کافی است.

در عین حال، مدت زمان وجود چنین حیاتی (دو تا سه میلیون سال)، به اندازه کافی برای تکامل‌ هر چیز پیچیده‌ای طولانی نبوده است.

در حال حاضر ، هیچ مدرکی مبنی بر اثبات‌پذیر نبودن نظریه لئوب وجود ندارد.

   آخرين روز فصل پاييز و ماه آذر، همزمان با انقلاب زمستاني ماه به صورت كامل می گيرد اما از آنجائيكه اين پديده برای ساكنان قاره آسيا و به خصوص كشور عزيزمان، ايران، در روز به وقوع می پيوندد، در اين مناطق قابل مشاهده نيست!

ماه گرفتگی از ساعت 6:32 صبح به وقت گرينويچ آغاز و تا ساعت 10:02 ادامه خواهد داشت و بهترين نقاط رصد در تمامی نقاط آمريكای شمالی و بخش‌هايی از اروپا محاسبه شده است.

اتفاق جالب و منحصر بفرد ديگری كه در طی اين پديده كه رخ می دهد، وقوع تاريك ترين روز جهان در طی 456 سال گذشته است ! علت اين اتفاق نادر همزمانی وقوع ماه گرفتگی کامل و آغاز انقلاب زمستانی در نیمکره شمالی می باشد و پیش از 2010 نیز در سالهای 1638همزمانی تقریبی ماه گرفتگی و آغاز انقلاب زمستانی مشاهده شده است ؛ پس از سال 2010، برای اینکه دوباره شاهد چنین همخوانی در طلوع ماه کامل و آغاز انقلاب زمستانی باشید باید مدت طولانی را در انتظار به سر ببرید، یعنی تا 21 دسامبر سال 2094 .


                                                             منبع : http://www.nightsky.ir/content/view/1616/1

محققان آمریکایی از حل اسرار یک ویژگی عجیب مشترک بین زمین و سیارات مشتری، زحل، اورانوس و نپتون خبر داده‌ و مدعی شدند این شرایط احتمالا در میان میلیاردها سیاره مشترک است.

                  

به گزارش  كلبه نجوم 2  به نقل از ايسنا در سال 1902 یک دانشمند موسوم به لئون تیسیرن دی‌بورت با استفاده از بالنهای مجهز توانست نقطه‌ای در جو زمین در ارتفاع 12 تا 15 کیلومتری را شناسایی کند که هوا از سردشدن بازایستاده و شروع به گرمتر شدن می‌کند.

وی این چرخش نامرئی را «تروپوپوز» نامیده و اصطلاح «استراتوسفر» را برای جوی بالایی و «تروپوسفر» را برای لایه زیرین که ما در آن زندگی می‌کنیم، انتخاب کرد.

سپس در دهه 1980، فضاپیمای ناسا دریافت که تروپوپوزها همچنین در جو سیاراتی مانند مشتری، زحل، اورانوس، نپتون و همچنین در بزرگترین قمر سیاره زحل موسوم به تیتان وجود دارند و این میزان در سطح مشابه جوی هر کدام از این سیارات با فشار حدود 0.1 بار یا حدود یک دهم فشار هوا در سطح زمین قرار دارد.

به گفته محققان، توضیح این رویداد در فیزیک تابش مادون قرمز قرار دارد. گازهای جوی، انرژی خود را با جذب نور مادون قرمز از سطح روشن سیاره‌های صخره‌ای که نور خورشید بر آنها می‌تابد یا از بخش‌های عمیق‌تر جو سیاره‌ای مانند مشتری که از سطح برخوردار نیست، بدست می‌آورند.

محققان با استفاده از یک مدل تحلیلی نشان دادند که در ارتفاع بالا، جوها به دلیل فشار پائین در برابر تابش حرارتی شفاف می‌شوند. در بالای سطحی که فشار در حدود 0.1 بار بوده، جذب نور مرئی یا مادون قرمز باعث گرمتر شدن سیارات عظیم و همچنین زمین و تیتان با افزایش ارتفاع می‌شود.

این فیزیکدانان یک قاعده کلی را ارائه کرده‌اند که باید بر جو بسیاری از سیارات دارای گازهای استراتوسفر که نور مادون قرمز یا مرئی را جذب می‌کنند، اعمال شود.

این پژوهش در مجله Nature Geoscience منتشر شده است.

پروفسور پیتر هیگز روز گذشته(سه‌شنبه) جایزه نوبل فیزیک 2013 را در بخش فیزیک طی مراسمی در استکهلم دریافت کرد.

                  

به گزارش  كلبه نجوم 2  به نقل از ايسنا این استاد برجسته دانشگاه ادینبورگ امسال بطور اشتراکی با فرانسیس انگلبرت، جایزه نوبل فیزیک را برای کار بر روی نظریه بوزون هیگز بدست آورد.

هیگز و انگلبرت در دهه 1960 در میان فیزیکدانانی قرار داشتند که به معرفی سازوکاری برای توضیح دلیل برخورداری اکثر عناصر سازنده جهان از جرم پرداخته بودند.

برندگان سایر دسته‌بندی‌های جایزه نوبل 2013 در بخشهای شیمی، اقتصاد، پزشکی و ادبیات نیز جوایز خود را در این مراسم دریافت کردند.

پروفسور هیگز مدال نوبل خود را پیش از ساعت چهار عصر به وقت گرینویچ از دستان کارل گوستاو، پادشاه سوئد در سالن کنسرت استکهلم دریافت کرد.

هیگز در زمان طراحی نظریه خود در دانشگاه ادینبورگ مشغول کار بود. این نظریه به پیش‌بینی ذره بوزون هیگز که در نهایت در سال 2012 در برخوروددهنده بزرگ هادرونی در مرز فرانسه و سوئیس کشف شد، کمک کرد.

این جایزه تا حدی جنجال‌برانگیز بود چرا چندین فیزیکدان برای تولید همزمان چنین سازوکاری مسئول بودند. سایر فیزیکدانان عبارت بودند از رابرت بروت (که در قید حیات نیست)، جرالد گورالنیک، کارل هاگن و تام کیبل.

این مسئله برای چند وقت مورد بحث قرار داشت چرا که جایزه نوبل فیزیک را تنها می‌توان به حداکثر سه دانشمند اعطا کرد.

پروفسور لارک برینک در اظهارنظری در مورد کشف ذره بوزون هیگز و پیش از اهدای جوایز گفت: در روز چهارم ژوئیه 2012 دانشمندان اخباری را در مورد کشف این ذره منتشر کردند. بنظر می‌رسید که طبیعت دقیقا از قانونی تبعیت کرده که بروت، انگلرت و هیگز ساخته بودند. این دستاورد، پیروزی فوق‌العاده‌ای برای دانش محسوب می‌شود.

اوایل هفته جاری، هیگز در گفتگو با روزنامه گاردین اظهار کرد که هیچ دانشگاهی دیگر علاقمند به استخدام وی نیست چرا که دیگر به اندازه کافی «مولد» نیست.

وی افزود که زمانی که مقامات دانشگاه به اجرای تمرینات ارزیابی پژوهش‌ها می‌پرداختند،‌ مایه خجالت دپارتمان شده بود. هیگز همچنین اظهار کرد که اخیرا هیچ مقاله‌ای را منتشر نکرده است.

این استاد فیزیک همچنین از تردیدهای خود در مورد بروز دستاورد پیشگامانه مشابهی در فرهنگ آکادمیک امروزی به دلیل انتظار محققان از تولید سریع مقالات خبر داد.

اوایل روز سه‌شنبه همچنین احمد اوزومکو،‌ دبیرکل سازمان منع سلاح های شیمیایی، جایزه نوبل صلح را به نماینگی از این سازمان در تالار شهر اوسلو در نروژ تحویل گرفت.

اکنون کارشناسان ناسا نسبت به خطرات بالقوه ای که توفان عظیم خورشیدی در فاصله 150 میلیون کیلومتری و در سال 2013 می تواند برای زمین داشته باشد هشدار دادند.

دانشمندان ناسا پیش بینی کردند که توفان خورشیدی که قرار است در سال 2013 رخ دهد می تواند برای زمین به یک فاجعه بزرگ و حتی نابودی دنیا تبدیل شود. در تقویم مایاها 21 دسامبر 2012 به عنوان پایان دنیا پیش بینی شده است. اکنون گروهی از دانشمندان ناسا با بررسی رفتار خورشید هشدار دادند که پایان دنیا با یکسال تاخیر می تواند در سال 2013 رخ دهد.

ارزیابیهای ناسا نشان می دهد که توفان خورشیدی سال 2013 یک فاجعه بزرگ است چون شدت آن 20 برابر ویرانگرتر از اثرات ناشی از عبور توفان کاترینا در آمریکا است و می تواند عملکرد شبکه های تلویزیونی و اینترنت را به شدت مورد تهدید قرار دهد.

دانشمندان ناسا در این خصوص اظهار داشتند: "زمین و فضا به روشی کاملا جدید برای تاریخ بشریت با هم تمام خواهند گرفت." فوریه گذشته که ناسا رصدخانه دینامیک خورشید (SDO) را پرتاب کرد محققان لابرتوار روترفورد در آکسفورد شایر انگلیس در خصوص اثرات بادهای خورشیدی بر روی بازیهای المپیک 2012 هشدار دادند. اکنون کارشناسان ناسا نسبت به خطرات بالقوه ای که توفان عظیم خورشیدی در فاصله 150 میلیون کیلومتری و در سال 2013 می تواند برای زمین داشته باشد هشدار دادند.

به گفته این محققان، در حال حاضر فعالیت خورشیدی بسیار شدید شده است و در سالهای آینده نیز میزان آن افزایش خواهد شد و منجر به بروز یک فاجعه بی سابقه خواهد شد. این توفان بر روی سیستمهای انرژی و ارتباطات زمین اثر خواهد گذاشت و عملکرد پلاسمای خورشیدی به شدت زندگی مملو از فناوری امروز را مختل خواهد کرد.

این توفانها می توانند تمام ابزارها از آی- پاد تا ماهواره ها را در معرض نابودی قرار دهند و منجر به قطع برق در بسیاری از مناطق دنیا شوند. رصدخانه SDO در ماههای اخیر تصاویر منحصربفردی از لکه های خورشید در فتوسفر (لایه خارجى بسیار داغ اتمسفر خورشید) را ارائه کرده است. 

این لکه های درخشان که با روشن شدن خود میزان زیادی انرژی آزاد می کنند از این مسئله حکایت دارند که ستاره مادر وارد بیست و چهارمین چرخه فعالیت خود (از زمانی که ستاره شناسان با کمک دستگاههای اپتیکی شروع به رصد آن کرده اند) شده است. به طور متوسط چرخه ها 11 سال را طی می کنند و بنابراین از حدود دو قرن و نیم قبل دانشمندان با وسواس خاصی اطلاعات مربوط به خورشید را جمع آوری کرده اند.

                                                                       منبعmehrnews.com

استيون هاوكينگ متولد 8 ژانویه 1942
او از هر گونه تحرک عاجز است. نه می تواند بنشیند نه برخیزد. نه راه برود. حتی قادر نیست دست و پایش را تکان بدهد یا بدنش را خم و راست کند. از همه بدتر توانایی سخن گفتن را نیز ندازد. زیرا عضلات صوتی او که عامل اصلی تشکیل و ابراز کلمات اند مثل 99 درصد بقیه عضلات حرکتی بدنش در یک حالت فلج کامل قرار دارند. مشتی پوست و استخوان است روی یک صندلی چرخدار که فقط قلبش و ریه هایش و دستگاه های حیاتی بدنش کار می کنند و بخصوص مغزش فعال است. یک مغز خارق العلده که دمی از جستجو و پژوهش و رهگشایی بسوی معماها و نا شناخته ها باز نمی ماند.


این اعجوبه مفلوج استیفن هاوکینگ پرآوازه ترین دانشمند دهه آخر قرن بیستم است که اکنون در دانشگاه معروف کمبریج همان کرسی استادی را در اختیار داردکه بیش از دو قرن پیش زمانی به اسحق نیوتن کاشف قانون جاذبه تعلق داشت.همچنین وی را انیشتین دوم لقب داده اند زیرا می کوشد تئوری معروف نسبیت را تکامل بخشد و از تلفیق آن با تئوری های کوانتومی فرمول واحد جدیدی ارائه دهد که توجیه کننده تمامی تحولات جهان هستی از ذرات ریز اتمی تا کهکشان های عظیم باشد.
اینشتین معتقد بود که چنین فرمول یا قانون واحدی می بایست وجود داشته باشد و سالهای آخر عمرش را در جستجوی آن سپری کرد اما توفیقی نیافت.
استیفن هاوکینگ شهرت و اعتبار علمی خود را مدیون محاسبات ریاضی پیچیده و بسیار دقیقی است که در مورد چگونگی پیدایش و تحول سیاهچاله های آسمانی یا حفره های سیاه انجام داده است.این اجرام فوق العاده متراکم که به علت قدرت جاذبه بسیار قوی حتی نور امکان جدایی از سطح آن ها را نداردوجودشان بر اساس تئوری نسبیت انیشتین پیش بینی شده بود و به همین جهت هم سیاهچاله نامیده شدند.ردیابی و رویت آنها بوسیله قویترین تلسکوپ ها یا هر وسیله دیگر تا کنون ممکن نبوده است. با وجود این استیفن هاوکینگ با قدرت اندیشه و محاسبات ریاضی چون و چرا ناپذیرش- نه فقط وجود سیاهچاله ها را به اثبات رسانده و چگونگی شکل گیری و تحول آن ها را نشان داده بلکه به نتایج جالبی در رابطه این اجرام با کیفیت وقوع انفجار بزرگ Big Bang در آغاز پیدایش کیهان دست یافته است که در دانش فیزیک اختری و کیهان شناسی اهمیت بسزایی دارد و به عقیده صاحبنظران بنای این علوم را در قرن آینده تشکیل خواهد داد.

کتاب جدید هاوکینگ در این زمینه که بعنوان سیاهچاله ها و جهان های نوزاد انتشار یافت در محافل علمی جهان مثل یک بمب صدا کرد و شگفتی فراوان برانگیخت. اما قبل از اشاره خلاصه ای می آوریم از زندگی نویسنده اش که براستی از کتاب او شگفتی بر انگیز تر است .

استیفن هاوکینگ در 8 ژانویه 1942 در شهر دانشگاهی آکسفورد زاده شد و دوران کودکی و تحصیلات اولیه اش را در همان شهر گذرانید. از همان زمان به علوم ریاضیات علاقه داشت و آرزوی دانشمند شدن را در سر می پروراند اما در مدرسه یک شاگرد خودسر و بخصوص بد خط شناخته می شد و هرگز خود را در محدوده کتاب های درسی مقید نمی کرد بلکه چون با مطالعات آزاد سطح معلواتش از کلاس بالاتر بود همیشه سعی داشت در کتاب های درسی اشتباهاتی را گیر بیاورد و با معلمان به جر و بحث و چون و چرا بپر دازد !

پدر و مادرش از طبقه متوسط بودند با یک زندگی ساده در خانه اس شلوغ و فرسوده اما مملو از کتاب که عادت به مطالعه را در فرزندانشان تقویت می کرد. فرانک پدر خانواده پزشک متخصص در بیماری های مناطق گرمسیری بود و به همین جهت نیمی از سال را به سفرهای پژوهشی در مناطق آفریقایی می گذرانید. این غیبت های متوالی برلی بچه ها چنان عادی شده بود که تصور می کردند همه پدر ها چنین وضعی دارند. و مانند پرندگان هر ساله در فصل سرما به مناطق آفتابی مهاجرت می کنند و بعد به آشیانه بر می گردند. در عین حال غیبت های پدر نوعی استقلال عمل و اتکا به نفس در بچه ها ایجاد می کرد.

استیفن در 17 سالگی تحصیلات عالیه را در رشته طبیعی آغاز کرد و از همان زمان به فیزیک اختری و کیهان شناسی علاقه مند شد زیرا در خود کنجکاوی شدیدی می یافت که به رمز و راز اختران و آغاز و انجام کیهان پی ببرد. سالهای دهه 60 عصر طلایی کشف فضا- پرتاب اولین ماهواره ها و سفر هیجان انگیز فضانوردان به کره ماه بود و بازتاب این وقایع تاریخی در رسانه ها جوانان را مجذوب می کرد. بعلاوه استیفن از کودکی عاشق رمان های علمی تخیلی بود و مطالعه آن ها نیز بر اشتیاق او به کسب معلومات بیشتر در فیزیک و نجوم و علوم دیگر می افزود. او دوره سه ساله دانشگاه را با موفقیت به پایان برد و آماده می شد تا دوره دکترا را در رشته کیهان شناسی آغاز کند اما . . .



اما به دنبال احساس ناراحتی هایی در عضلات دست و پا استیفن در ژانویه 1963 یعنی آغاز بیست و یکسالگی مجبور به مراجعه به بیمارستان شد و آزمایش هایی که روی او انجام گرفت علائم بیماری بسیار نادر و درمان ناپذیری را نشان داد. این بیماری که به نام ALS شناخته می شود بخشی از نخاع و مغز و سیستم عصبی را مورد حمله قرار می دهد و به تدریج اعصاب حرکتی بدن را از بین می برد و با تضعیف ماهیچه ها فلج عمومی ایجاد می کند بطوریکه بمرور توانایی هرگونه حرکتی از شخص سلب می شود. معمولا مبتلایان به این بیماری بی درمان مدت زیادی زنده نمی مانند و این مدت برای استیفن بین دو تا سه سال پیش بینی شده بود.

نومیدی و اندوه عمیقی را که پس از آگاهی از جریان بر استیفن مستولی شد می توان حدس زد. ناگهان همه آرزوهای خود را بر باد رفته میدید. دوره دکترا-رویای دانشمند شدن - کشف رمز و راز کیهان - همگی به صورت کارکاتورهایی در آمدند که در حال دورشدن و رنگ باختن به او پوزخند می زدند. بجای همه آن خیال پروریهای بلند پروازانه حالا کاری بجز این از دستش بر نمی آمد که در گوشه ای بنشیند و دقیقه ها را بشمارد تا دوسال بعد با فلج عمومی بدن زمان مرگش فرا برسد.

به اتاقی که در دانشگاه داشت پناه برد و در تنهایی ساعتها متفکر و بی حرکت ماند. خودش بعدها تعریف کرده است که آن شب دچار کابوسی شد و در خواب دید که محکوم به اعدام شده است و او را برای اجرای حکم می برند و در آن موقعیت حس کرد که هر لحظه زندگی چقدر برایش ارزشمند است. بعد از بیداری به یاد آورد که در بیمارستان با یک جوان مبتلا به بیماری سرطان خون هم اتاق بوده و او از فرط درد چه فریادهایی می کشید. پس خود را قانع کرد که اگر به بیماری لادرمانی مبتلاست اما لااقل درد نمی کشد. بعلاوه طبع لجوج و نقادش که هیچ چیز را به آسانی نمی پذیرفت هشدار داد که از کجا معلوم که پیش بینی پزشکان درست از کار در بیاید و چه بسا که از نوع اشتباهات کتب درسی باشد!

اما آنچه به او قوت قلب و اعتماد به نفس بیشتری برای مبارزه با نومیدی و بدبینی داد آشنایی اش در همان ایام با دختری به نام (جین وایلد) بود که عد ها همسرش شد و نقش فرشته نگهبانش را به عهده گرفت. جین اعتقادات مذهبی عمیقی داشت و معتقد بود که در هر فاجعه ای بذراهی امید وجود دارد که با استقامت و قدرت روحی خود می تواند رشد کند. و بارور شود. باید به خداوند توکل داشت و از ناکامیهایی که پیش می آید خیزگاههایی برای کامیابی ساخت.

جین دانشجوی دانشگاه لندن بود اما تحت تاثیر هوش فوق العاده و شخصیت استثنایی استیفن چنان مجذوب او شده بود که هر هفته به سراغش می آمد و ساعتی را به گفتگوی با او می گذرانید و آمپول خوشبینی تزریق می کرد.آنها پس از چندی رسما نامزد شدند و استیفن تحصیلات دانشگاهی اش را از سر گرفت زیرا برای ازدواج با جین می بایست هرچه زودتر دکترای خود را بگیرد و کار مناسبی پیدا کند.

و او طی دو سال با اشتیاق و پشتکار این برنامه را عملی کرد در حالیکه رشد بیماری لعنتی را در عضلاتش شاهد بود و ابتدا به کمک یک عصا و سپس دو عصا راه می رفت. ازدواجش با جین در سال 1965 صورت گرفت و او چنان غرق امید و شادی بود که به پیش بینی دو سال پیش پزشکان در مورد مرگ قریب الوقوعش نمی اندیشید.

پروفسور استیفن هاوکینگ اکنون 61 سال داردو ظاهرا بیش از یک ربع قرن قاچاقی زندگی کرده است. البته اگر بتوان وضع کاملا استثنایی او را در حال حاضر زندگی نامید.!

پیش بینی پزشکان در مورد بیماری فلج پیش رونده او نادرست نبود و این بیماری اکنون به همه بدنش چنگ انداخته است. از اواخر دهه 60 برای نقل مکان از صندلی چرخدار استفاده می کند و قدرت تحرک از همه اجزای بدنش بجز دو انگشت دست چپش سلب شده است. با این دو انگشت او می تواند دکمه های کامپیوتر بسیار پیشرفته ای را فشار دهد که اختصاصا برای او ساخته اند و بجایش حرف می زند. و رابطه اش را با دنیای خارج برقرار می کند زیرا از سال 1985 قدرت تکلم خود را هم ازدست داده است.

در آن سال او پس از بازگشت از سفری به درو دنیا برای مدتی در ژنو بسر می برد که مرکز پژوهشهای هسته ای اروپاست و دانشمندان این مرکز جلسات مشاوره ای با او داشتند. یک شب که استیفن هاوکینگ تا دیر وقت مشغول کار بود ناگهان راه نفس کشیدنش گرفت و صورتش کبود شد بیدرنگ او را به بیمارستان رساندند و تحت معالجات اضطراری قرار دادند. معمولا مبتلایان به بیماری ALS در مقابل ذات الریه حساسیت شدیدی دارند و در صورت ابتلای به آن میمیرند که این خطر برای استیفن هاوکینگ هم پیش آمده بود و گرفتن راه تنفس او ناشی از ذات الریه بود. پس از چند روز بستری بودن در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان سرانجام با اجازه همسرش تصمیم گرفته شد که با عمل جراحی مخصوص مجرای تنفس او را باز کنند اما در نتیجه این عمل صدای خود را برای همیشه از دست می داد

عمل جراحی با موفقیت صورت گرفت و بار دیگر استیفن از خطر مرگ جست. هر چند قدرت تکلم خود را از دست داد اما با جایگزینی کامپیوتر مخصوص سخنگو ارتباط او با اطرافیانش حتی بهتر از سابق شد زیرا قبلا بعلت ضعف عضلات صوتی با دشواری و نارسایی زیاد صحبت می کرد. کامپیوتر سخنگو را یک استاد آمریکایی کامپیوتر در کالیفرنیت برای او ساخت و تقدیمش کرد. برنامه ریزی این دستگاه شامل سه هزار کلمه است و هر بار که استیفن بخواهد سخنی بگوید می بایست با انتخاب کلمات و فشردن دکمه های کامپیوتر به کمک دو انگشتش که هنوز کار می کنند جمله مورد نظرش را بسازد و صدای مصنوعی به جای او حرف می زند. البته اینگونه سخنگویی ماشینی طولانی تر است اما خود استیفن که هرگز خوشبینی اش را از دست نمی دهد عقیده دارد که به او وقت بیشتری می دهد برای اندیشیدن آنچه می خواهد بگوید و سبب می شود که هرگز نسنجیده حرف نزند.

ویلچر یا صندلی چرخدار استیفن که بوسیله آن رفت و آمد می کند نیز از پیشرفته ترین پدیده های تکنولوژی است و با نیروی الکتریکی حرکت می کند. وی اتکای زیادی به ویلچر خود دارد چون علاوه بر حرکت با آن وسیله ای برای ابراز احساساتش نیز محسوب می شود. مثلا اگر در یک میهمانی به وجد آید با ویلچرش به سبک خاص خود می رقصد و چنانچه صبر و حوصله اش را در مورد یک شخص مزاحم از دست بدهد در یک مانور سریع از روی پاهای او رد می شود !!! بسیاری از شاگردانش ضربه چرخهای ویلچر او را تجربه کرده اند و به گفته خودش یکی از تاسف هایش این است که طعم این تجربه را به مارگارت تاچر نچشانده است !

    

یکی از شگفتیهای این آدم مفلوج و نحیف که به ظاهر باید موجودی تلخ و غمزده و منزوی باشد شوخ طبعی و شیطنت کودکانه اوست که بخصوص در برق نگاه هوشمندانه و رندانه اش دیده می شود. در حالیکه اجزای چهره اش بی حرکت و فاقد هرگونه واکنش احساسی و عاطفی هستند اما چشمانش می درخشند.


انگار به هزار زبان با مخاطب سخن می گویند. او بهیچوجه خودش را منزوی نکرده است. به کنسرت و پارک می رود. در رستوران غذا می خورد. در انجمن های دانشجویان شرکت می کند. و سر به سر شاگردانش که همیشه او را سوال پیچ می کنند می گذارد. شیوه شیطنت آمیزش اینست که پاسخگویی را گاهی عمدا کش می دهد و در حالیکه پرسش کنندگان پس از چند دقیقه انتظار پاسخ مفصلی را برای سوال خود پیش بینی می کنند با یک کلمه بله یا نه از کامپیوتر سخنگویش همه را به خنده می اندازد.

این اعجوبه فاقد تحرک عاشق جنب و جوش و گشت و سیاحت است و تا کنون دوبار به سفر دور دنیا رفته و حتی از چین و دیوار باستانی آن دیدن کرده است. همچنین در صدها کنفرانس و سمینار علمی شرکت کرده است و به ایراد سخنرانی پرداخته است. که البته این سخنرانی ها قبلا در نوار ضبط و در روز کنفرانس پخش می شود.

پرفروشترین کتاب علمی

از نکات جالب دیگر در زندگی استیفن هاوکینگ یکی هم اینست که او در سالهای اولیه زناشویی اش با جین وایلد از او صاحب سه فرزند شد یک دختر و دو پسر. لذت پدری و احساس مسئولیت در تامین زندگی فرزندان یکی از مهمترین انگیزه هایی بود که او را در مقابله با مشکلاتش یاری داد زیرا با طبع لجوج و بلندپروازش اصرار داشت که بهترین امکانات زندگی و تحصیل را برای بچه هایش فراهم کند و این امر مخارج هنگفتی روی دستش می گذاشت. هزینه خودش هم کم نبود چون می بایست به دو پرستار تمام وقت و یک دستیار حقوق بپردازد و درامد استادی دانشگاه کفاف این مخارج را نمی داد. به همین جهت در اواسط دهه 80 به فکر نوشتن کتاب افتاد و در سال 1988 کتاب معروف خود به نام ( تاریخ کوتاهی از زمان) را منتشر کرد.{بزودی این کتاب را در سایت خواهیم آورد}

در این کتاب که به فارسی هم ترجمه شده است استیفن هاوکینگ به زبان ساده و قابل فهم عامه پیچیده ترین مسائل فیزیک جدید و کیهان شناسی و بخصوص ماهیت زمان و فضا را بررسی کرده و نظریات و محاسبات خودش را شرح داده است. بی آنکه خواننده را با فرمولها و معادلات ریاضی بغرنج گیج کند. اما به رغم سادگی بیان و جذابیت مباحث بسیاری از مردم از آن سر در نمی آورند. زیرا ایده های مطرح شده در کتاب در سطح بالای علمی است. با وجود این کتاب مزبور 8 میلیون نسخه به فروش رفته و 183 هفته در لیست 10 کتاب پرفروش جهان قرار داشته است و طبعا چنین موفقیت بیمانندی مشکلات مادی استیفن را برای همیشه حل می کند.

کتاب جدید استیفن به نتایج پژوهشها و یافته های او درباره ی سیاهچاله ها اختصاص دارد. این اجرام مرموز و فاقد نورانیت آسمانی که بر اساس تئوری پذیرفته شده ای در سالهای اخیر از فروریزی و تراکم ستارگان سنگین وزن پس از اتمام سوخت هسته ای آن ها پدید می آیند ستارگان دیگر را در اطراف خود می بلعند و با افزایش جرم و در نتیجه دستیابی به نیروی جاذبه قویتر به تدریج ستارگان دورتر را به کام می کشند. بدینگونه در سیاهچاله ها ماده به حدی از تراکم می رسد که هر سانتی متر مکعب آن می تواند میلیونها و حتی میلیاردها تن وزن داشته باشد و نیروی جاذبه آنچنان قوی است که نور و هیچگونه تشعشعی امکان خروج از سطح آن ها را ندارد. به همبن جهت ما هرگز نمی توانیم حتی با قویترین تلسکوپها این غولهای نامرئی را ردیابی کنیم.

اما استیفن هاوکینگ در کتاب تازه اش برداشتهای متفاوتی از سیاهچاله ها ارائه داده است و با محاسبات خود به این نتیجه می رسد که این اجرام بکلی فاقد نورانیت نیستند و بعلاوه موادی را که از ستارگان دیگر جذب و بلع می کنند در مرحله نهایی تراکم به حالتی انفجار گونه از یک کانال دیگر بیرون می ریزند. منتها آنچه دفع می شود به همان صورتی نیست که بلعیده شده است. به عبارت دیگر سیاهچاله ها نوعی بوته زرگری هستند که طلا آلات مستعمل را به شمش تبدیل می کنند. از کانال خروجی عناصر تازه در یک جهان نوزاد تزریق می شود که می توان آن را در مقابل سیاهچاله ( سپید چشمه) نامید.

شاید سالها طول بکشد تا صحت و سقم نظزیه های جدید استیفن هاوکینگ روشن شود زیرا آنقدر تازگی دارد که عجیب به نظر می رسد. اما عجیب تر از آن مغز این مرد است که این نظزیه پردازی ها و رهگشائیها از آن می تراود. او برای محاسبات طولانی و پیچیده ریاضی و نجومی خود حتی از نوشتن ارقام روی کاغذ محروم است و باید همه این عملیات بغرنج را در مغز خود انجام بدهد و نتایج را در حافظه اش نگهدارد بدینگونه فقط با مغزش زنده است و به قول دکارت چون فکر می کند پس وجود دارد.

اما این موجود این آدم معلول و نحیف و عاجز از تحرک و تکلم یک سرمشق است . . . .

برای آن ها که با امید و استقامت و تلاش بیگانه اند . . .

برای آن ها که تواناییهای انسان و ارزش اندیشه سالم و سازنده را دست کم می گیرند . . .

برای بدبین ها و منفی باف ها که در افق دید خود جهان را به گونه سیاهچاله ای مخوف و ظلمانی می بینند . . . .

به سخن استیفن هاوکینگ : ( در آنسوی هر سیاهچاله سپید چشمه ای وجود دارد )

وزیر علوم انگلیس از تلاش این کشور برای همکاری با آژانس‌های فضایی آمریکا، اتحادیه اروپا و چین برای توسعه سفرهای سرنشین‌دار به ماه و مریخ خبر داد و پیش بینی کرد که یک فضانورد زن، پس از چهار دهه انحصار سفر فضانوردان مرد به ماه را بشکند.

به گزارش كلبه نجوم 2  به نقل از ايسنا تمامی 12 فضانورد مردی که در مأموریت آپولو قدم به ماه گذاشتند، آمریکایی بودند و انگلیس تلاش می‌کند در همکاری مشترک با کشورهای دیگر، انحصار سفر فضانوردان مرد را در این حوزه از بین ببرد.

آخرین مأموریت سرنشین‌دار به ماه در سال 1972 میلادی در قالب ماموریتهای آپولو 16 و 17 انجام شد، اما در طول بیش از چهار دهه گذشته هیچ کشوری موفق به تکرار سفر به قمر زمین نشده است.

«دیوید ویلتز» وزیر علوم انگلیس پیش بینی می‌کند، چین به زودی به دومین کشور در جهان تبدیل خواهد شد که فضانوردی مرد یا نخستین فضانورد زن را راهی ماه می کند و سپس سفر به سیاره سرخ را در دستور کار قرار خواهد داد.

آمریکا، روسیه و چین تنها کشورهای جهان محسوب می‌شوند که به صورت کاملا مستقل موفق به فرستادن فضانورد به فضا شده‌اند.

نخستین ماهنورد چین طی ماه جاری میلادی (دسامبر) راهی فضا شده و بزودی بر سطح ماه فرود خواهد آمد که نخستین فرود نرم و کنترل شده از سال 1976 میلادی محسوب می‌شود؛ پیش‌بینی می‌شود که نخستین فضانوردان چین نیز بین سال های 2025 و 2030 میلادی قدم بر سطح قمر زمین بگذارند.

وزیر علوم انگلیس از تلاش این کشور برای تعامل و همکاری مشترک با آژانس‌های فضایی قدرت‌های مهم جهان شامل آمریکا، اتحادیه اروپا و چین برای ورود سفرهای فضایی به عصری جدید خبر داده است.

«ویلتز» معتقد است که طی سال‌های آینده شهر استیونج انگلیس به قلب تلاش‌های جهانی در حوزه فضا مبدل می‌شود و کشورهای مختلف می‌توانند از امکانات این شهر برای توسعه سفر سرنشین‌دار به مقاصد دوردست از جمله مریخ استفاده کنند.

این شهر محل توسعه سیستم‌های رباتیک است و بسیاری از فناوری‌های مورد استفاده برای طراحی مریخ نورد رباتیک آژانس فضایی اروپا (ESA)‌ که طی چند سال آینده به فضا پرتاب خواهد شد، در این شهر طراحی شده‌اند.

وزیر علوم انگلیس تأکید کرد: عضو فعال آژانس فضایی اروپا هستیم، با ناسا همکاری و تعامل خوبی داریم و بدنبال توسعه روابط درحوزه فضا با چین هستیم؛ با توسعه روابط با این آژانس‌های فضایی می‌توانیم روند ساخت پایگاه فضایی دائم بر سطح ماه برای توسعه سفر سرنشین‌دار به مریخ را تسهیل کنیم که در این صورت سفر به سیاره سرخ تا 30 سال آینده محقق خواهد شد.

سازمان فضایی ایران از تاکید معاون اجرایی رییس جمهور بر حمایت قاطع دولت از پروژه های مصوب سازمان فضایی ایران به ویژه طرح اعزام فضانورد ایرانی به فضا خبر داد.

       

به گزارش  كلبه نجوم 2  به نقل از ايسنا به دنبال ابلاغ رییس جمهور مبنی بر حفظ یکپارچگی سازمان فضایی ایران و تثبیت جایگاه و ماموریت آن ذیل معاونت اجرایی رییس جمهور، شریعتمداری - معاون اجرایی رییس جمهور - طی بازدید از پژوهشکده سامانه های فضانوردی پژوهشگاه فضایی ایران وابسته به سازمان فضایی ایران از نزدیک در جریان پیشرفت پروژه های حوزه زیست فضا، کاوشگرهای فضایی و طرح اعزام فضانورد ایرانی به فضا قرار گرفت.

وی ضمن تاکید بر اینکه در اهداف بخش علم، فناوری و نوآوری در نقشه جامع علمی کشور( مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی)، دستیابی به فناوری اعزام انسان به فضا در کنار کسب دانش طراحی، ساخت و پرتاب ماهواره به مدار زمین آهنگ جزو اولویت های فناوری کشور عنوان شده با تجلیل از زحمات دانشمندان فضایی ایران، حمایت قاطع دولت تدبیر و امید از پروژه‌های مصوب سازمان فضایی ایران به ویژه طرح اعزام فضانورد ایرانی به فضا را اعلام کرد.

به گزارش ایسنا به عقیده برخی کارشناسان فضایی کشور، طرح اعزام انسان به فضا که بیش از 13 میلیارد دلار هزینه در پی خواهد داشت با توجه به نیازهای فوری کشور در حوزه ماهواره‌ها و دیگر فناوری‌های فضایی نمی تواند در اولویت برنامه های فضایی کشور بوده و به نظر نمی رسد دولت و مجلس در شرایط اقتصادی کنونی، تمایل چندانی به اختصاص بودجه های هنگفت به چنین طرحی داشته باشند.

با استفاده از چشم قدرتمند تلسکوپ فضایی هابل، دانشمندان علائم ضعیفی از آب را در جو پنج سیاره دوردست کشف کردند.

   

به گزارش  كلبه نجوم 2  به نقل از ايسنا وجود آب جوی پیش‌تر در تعداد معدودی از سیارات فراخورشیدی واقع در آن سوی منظومه شمسی، که حول ستارگانشان می‌چرخند، گزارش شده بود.

با این حال، این اولین مطالعه با هدف سنجش و مقایسه نمایه‌ها و شدت این علائم در چندین جهان به شمار می‌آید.

این پنج سیاره که WASP-17b ،HD209458b ،WASP-12b ،WASP-19b و XO-1b نام دارند، حول ستارگان مجاورشان می‌چرخند و شدت نشانه‌های آب در آن‌ها متغیر بود.

جرم کیهانی HD209458b دارای قوی‌ترین نشانه‌های آب است و علائم چهار سیاره‌ دیگر نیز با آب مطابقت دارد.

آوی ماندال، دانشمند سیاره‌ای مرکز پرواز فضایی گودارد واقع در گرینبلت و رهبر ارشد این مطالعه، گفت: ما بسیار مطمئن هستیم که علائم آب را بر روی چندین سیاره دیده‌ایم.

این تحقیق بخشی از سرشماری جو سیاره‌های فراخورشیدی به رهبری ال. دریک دمینگ از دانشگاه مریلند بود.

هر دوی تیم‌های تحقیقاتی حاضر در این پروژه از دوربین 3 میدان وسیع هابل برای کنکاش جزئیات جذب نور از خلال جوهای سیاره‌های مزبور بهره بردند.

مشاهدات آن‌ها در طیفی از طول‌موج‌های مادون قرمز انجام شد. در چنین طیفی علائم آب در صورت وجود، ظاهر می‌شوند.

دانشمندان اشکال و شدت نمایه‌های جذب را مقایسه کرده و ثبات علائم به آن‌ها اطمینان داد که آب را کشف کرده‌اند.

این پنج سیاره جهان‌های عظیم و داغی هستند که نزدیک به ستارگان میزبانشان می‌چرخند.

«دوربین 3 میدان وسیع» هابل یکی از معدود سامانه‌هایی است که جو سیاره‌های فراخورشیدی موجود در فاصله چندین تریلیون مایلی از زمین را رصد می‌کند.

این مشاهدات چالش‌برانگیز فقط زمانی اجرایی می‌شوند که سیاره‌ها به هنگام عبور از مقابل ستاره میزباشان رصد شوند.

محققان می‌توانند گازهای موجود در جو یک سیاره را با تعیین این نکته شناسایی کنند که چه طول موج‌های نور ستاره منتشر و این که کدام یک به طور نسبی جذب می‌شوند.

جزئیات این مطالعه در Astrophysical Journal منتشر شد.